Είναι στιγμές που πρέπει να τολμάς.
Κι είναι το μεγάλο και το ωραίο που σε ξεσηκώνει.
Οι άνθρωποι αυτού του συγκλονιστικού τόπου. Οι ρεθυμνιώτισσες και οι ρεθυμνιώτες, οι καθημερινοί άνθρωποι που μεγαλώσαμε ο ένας πλάι στον άλλο.
Που δε βολεύονται στο λίγο ουρανό και τα μικρά όνειρα.
Είναι το γεμάτο σπίθες βλέμμα κείνης της νεαρής κοπέλας χθες βράδυ στην παλιά πόλη, η ελπίδα του ερευνητή στο πανεπιστήμιό μας, είναι το όραμα των μικρών επιχειρηματιών μας με τις μεγάλες ιδέες, με την προσδοκία να αλλάξουν όσα θα έμεναν πάντα ίδια, είναι η περήφανη περπατησιά του βοσκού στον Ψηλορείτη, η τεχνητή νοημοσύνη του νέου αγρότη, η νοσταλγία του παππού στα χωριά του Κέδρους για την κυριακάτικη συνάντηση, κείνη η παρέα με τη λίρα στο μεϊντάνι, τα όνειρα των παιδιών με τις ειδικές ικανότητες, το καλημέρα του εμπόρου στην αγορά, στη λαϊκή της Πέμπτης, στις πλανόδιες αγορές του κόσμου, οι πρώτοι νομάδες της τεχνολογίας που καινοτομούν, είναι η ζεστή αγκαλιά των ανθρώπων του τουρισμού, το πείσμα του δασκάλου στο χωριό που παλεύει να το κρατήσει ζωντανό, ο άοκνος αγώνας του γιατρού, του νοσοκόμου να κρατηθούν και να μας κρατήσουν , το πάθος της ηθοποιού στις μικρές σκηνές του πολιτιστικού συλλόγου, είναι το βλέμμα στο θεό την ώρα του μεγάλου χορού στις τσιμεντένιες πλατείες μας.
Είναι αυτοί οι υπέροχοι καθημερινοί άνθρωποι του Ρεθύμνου που αξίζουν καλύτερα.
Που αξίζουν να σηκωθείς και να πεις θα παλέψω.
Για να έρθουμε όλοι μαζί, λίγο πιο κοντά στον ήλιο της δικαιοσύνης, για να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα,
για να ανοίξουν επιτέλους οι πόρτες της πολιτικής στη νέα γενιά, στις φρέσκιες ιδέες, στη φαντασία, στους καθημερινούς ανθρώπους!
Θέλει τόλμη και πάθος η αλλαγή. Θέλει ανανέωση.
