[…] Κανένας άνθρωπος δεν είναι μόνος του ένα Νησί ακέραιο και ξεχωριστό· κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της Ηπείρου, ένα κομμάτι της ενδοχώρας· αν η θάλασσα πάρει μαζί της ένα σβόλο χώμα, η Ευρώπη λιγοστεύει, σαν να ήταν ένα Ακρωτήρι ή σαν να ήταν ένας Πύργος, φίλων σου ή δικός σου· ο θάνατος του κάθε ανθρώπου με λιγοστεύει, γιατί ανήκω στην Ανθρωπότητα.” Το ποίημα αυτό, ύμνος για τον σοσιαλισμό, θα μπορούσε να είναι και ένας ύμνος κατά του ρατσισμού. Καταλαβαίνετε γιατί είναι για εμάς, σημαντικός ο αγώνας κατά των διακρίσεων. Πρεσβεύουμε κι αγωνιζόμαστε για τη μεγάλη ανθρώπινη κοινότητα που θα επενδύει πάνω στη συντροφικότητα.

[…] "στις μέρες μας βλέπουμε τις διακρίσεις και τον ρατσισμό να γιγαντώνονται ξανά. Οι κοινωνίες μας επιλέγουν να χτίζουν τείχη αντί για γέφυρες. Μια από τις βασικές αιτίες καλλιέργειας του ρατσισμού και των διακρίσεων, είναι, εκτός των άλλων, όπως τα μέσα ενημέρωσης και η μαζική κουλτούρα, η καλλιέργεια αισθημάτων ανωτερότητας ή το γνωστό «The Art of Other-ization», όπως η επικράτηση του ανταγωνισμού ως συνέπεια του άκρατου φιλελευθερισμού έναντι της συνεργασίας μεταξύ των ανθρώπων, βασικό στοιχείο της σοσιαλδημοκρατίας, βασική αιτία είναι και το ίδιο το πολιτικό σύστημα που δημιουργεί εχθρούς στη λογική του «The Others» προκειμένου την ψηφοθηρία.

Μάλιστα πολλές φορές είναι και άκρως επικίνδυνο γιατί είναι κεκαλυμμένο. Δείτε για παράδειγμα το δημόσιο σχόλιο της κ. Σπανάκη, πρώην αντιδημάρχου κοινωνικής πολιτικής (!!) και στελέχους της , όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, Νέα Δημοκρατίας. Είναι επικίνδυνο γιατί είναι έξυπνα-για τους σκοπούς της- γραμμένο. Αν και με μια γρήγορη ανάγνωση (όπως συνήθως στο διαδίκτυο) δε βλέπεις τη –σαφή- διάκριση που γίνεται, παρατηρώντας τα σχόλια από κάτω θα δεις ότι είναι ένα άκρως επικίνδυνο σχόλιο που υποδαυλίζει το μίσος και τις διακρίσεις. Δεν ξέρω αν έχει και ποινική χροιά σύμφωνα με τον αντιρατσιστικό νόμο, είναι όμως κατά τη γνώμη μου, σίγουρα ανήθικο, αφού ξέρει ότι το να αναφερθείς στα «δικά μας παιδιά έναντι των άλλων» πουλάει. Για μια βουλευτική αποζημίωση που της την εξασφαλίζει το να σπέρνει διακρίσεις, τα παιδιά μας θα θερίσουν της θύελλες του μίσους της κάθε μιας Σπανάκη. Είναι πιο επικερδές, μαζεύει κοινοποιήσεις likes ψήφους, να είσαι η Αθηνά, αλλά είναι πιο γοητευτικό, μαζεύει χαμόγελα και παιδικές αγκαλιές, να είσαι η Δήμητρα, η Μάγδα, η Μαρία η Ηλέκτρα (ξέρουν αυτές) και να αγωνίζεσαι αθόρυβα για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και αυτό είναι και το δικό σας χρέος, να μείνετε άνθρωποι ακόμη κι αν μείνετε τελευταίοι." Δείτε τη συγκάλυψη που προσφέρει μια wanna be «αριστερή» κυβέρνηση σε ένα ακροδεξιό κόμμα, που αρνήθηκε να συμμετέχει στην ψήφιση της ταυτότητας φύλου, του συμφώνου συμβίωσης, της ιθαγένειας για τους μετανάστες δεύτερης γενιάς, της αποτέφρωσης τους τεμένους, προκαλώντας συζητήσεις που δε θα έπρεπε και εν τέλει αποκλεισμούς και διακρίσεις, υπό την ανοχή του πρώτου κόμματος.

Η ακροδεξιά στην κυβέρνηση χωρίς να είναι επιλογή των πολιτών. Όπως πρόσθεσε: "Οι αριστερές της Ευρώπης έχουν πετύχει πολλά τόσα χρόνια στον αγώνα κατά των διακρίσεων, του ρατσισμού και του εθνικισμού. Όμως, η συντηρητική Ευρώπη τα τελευταία χρόνια έχει μείνει πίσω στον αγώνα αυτό. Μην μπερδεύεστε δεν είναι ένα απολιτίκ μόρφωμα η Ένωση. Είναι οι επιλογές μας, είναι η ψήφος μας. Μπορεί να έχουμε μια κακής ποιότητας δημοκρατία αλλά ακόμη έχουμε και είναι συνέπεια της ψήφου μας, τόσο στις ευρωεκλογές όσο και στις εθνικές εκλογές που έχουν δώσει εξαιρετική δύναμη στα εθνικιστικά κόμματα, το γεγονός ότι η Ευρώπη γίνεται ξανά μια θερμοκοιτίδα ανάπτυξης «θεωριών ανώτερων πολιτισμών» από τις οποίες έχουμε τόσο υποφέρει λίγες δεκαετίες πριν. Κι όλα πλέον τις θυμίζουν. Μπορούμε και πρέπει να γίνουμε πιο σκληροί με τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό. Να τιμωρούμε σκληρά τις χώρες που δεν προσαρμόζουν τη νομοθεσία τους στην προστασία των ανθρώπων από κάθε είδους διάκριση, να διακόψουμε κάθε διάλογο και συζήτηση όταν αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα – δεν τα διαπραγματευόμαστε, δεν τα βάζουμε στη διάθεση καμιάς τοπικής πλειοψηφίας-, να σταματήσουμε τη χρηματοδότηση ναζιστικών κομμάτων, να ενισχύσουμε την κουλτούρα της συνεργασίας, την κουλτούρα του «μαζί» και να ενισχύσουμε κι άλλο τη χρηματοδότηση που αφορά την πρόληψη του ρατσισμού, γιατί εξάλλου η παιδεία και η ανατροφή υπερέχουν της φύσης στη διαμόρφωση των ατόμων και των συνόλων γιατί εξάλλου 'Δεν είναι αλήθεια ότι τα παιδιά διδάσκονται να είναι ρατσιστές, είναι αλήθεια όμως πως αν δε διδαχτούν να μην είναι, θα γίνουν'

[…] πρέπει όμως να γίνουμε και πιο ριζοσπάστες στις πολιτικές μας προτάσεις κυρίως εμείς τα προοδευτικά κόμματα. Να σκεφτούμε έξυπνα και να παρέμβουμε στις δομές διαμόρφωσης συνειδήσεων. Για παράδειγμα είναι πρόταση μου και σας την καταθέτω εδώ

να κάνουμε καμπάνιες και να πιέσουμε ώστε να θεσπίσουν οι αρμόδιες επιτροπές ελέγχου της ραδιοτηλεόρασης την απαγόρευση αναφοράς της εθνικότητας ενός εγκληματία. Δε γίνεται όταν ο εγκληματίας είναι πχ Αφγανός να τονίζεται δέκα φορές μέσα σε κάθε ρεπορτάζ κι όταν είναι Έλληνας να είναι απλά ο 42χρονος εγκληματίας. Δεν καταλαβαίνουμε ότι αυτό διαμορφώνει στερεότυπα;

Μπορούμε να διεκδικήσουμε την επέκταση του Erasmus + και σε χώρες των οποίων οι πολίτες πέφτουν συχνά θύματα ρατσισμού στην Ευρώπη, για παράδειγμα Αφρικανικές χώρες. Μπορούμε ως PES να εντάξουμε στη διεκδίκησή μας για το Culture Cheque – πάσο πρόσβασης αξίας 100ευρώ σε χώρους και δράσεις πολιτισμού σε όλους τους Ευρωπαίους πολίτες όταν γίνονται 18 χρονών- ένα συγκεκριμένο ποσοστό αυτών να δαπανάται για τη διάδραση των ευρωπαίων με αφρικανικούς ή τρίτους πολιτισμούς, ώστε εκτός από τη δόμηση της κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας να συμβάλουμε και στο χτίσιμο της μιας της κοινής ανθρώπινης ταυτότητας.