Άρθρο του Θοδωρή Δουλουμπέκη, συντονιστή ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Ρεθύμνου, στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ“ για το 3ο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ

Υπερτονίζοντας την κατά Duverger σχέση των κομμάτων με του δημοκρατικούς θεσμούς, μια σχέση συν κι άλληλο διαμόρφωσης, θα μπορούσε κανείς να μετρήσει την ποιότητα της δημοκρατίας μας στην ποιότητα των κομματικών σχηματισμών ως ιδεολογικές κοινότητες και οργανωτικούς σχηματισμούς. Υπό αυτή την προσέγγιση, οι συνεδριακές διαδικασίες, η ζωογόνος δύναμη των κομμάτων, εκτός από γοητευτικές για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη, στελέχη, μέλη, sympathisants και ψηφοφόρους, αποτελούν και εκκλήσεις της ίδια της δημοκρατίας για ανανέωση κι ενσωμάτωση της κάθε μιας εποχής, όχι με την έννοια της ευκαιριακής πραγματικότητας, της μόδας, αλλά της τρέχουσας κουλτούρας, των κοινωνικών αιτημάτων, των μεγάλων προσδοκιών.

Για την αριστερά της εποχής μας, η μεγάλη προσδοκία της κοινωνίας είναι ορατή. Η επιστροφή στους ανθρώπους, τους καθημερινούς ανθρώπους, της δύναμης να ορίσουν τις ζωές τους, το μέλλον τους. Η δύναμη να καθορίσουν οι ίδιοι το συλλογικό μέλλον της κοινότητας. Η δημοκρατία. Αυτό το αίτημα, έντονο μετά από μια μακρά περίοδο επιβολής της οικονομίας επί της πολιτικής, επικράτησης του αόρατου χεριού επί του αόρατου ανθρώπου είναι το μεγάλο αίτημα που ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία καλείται να ενσωματώσει στις κομματικές λειτουργίες του αλλά και στις πολιτικές του θέσεις προκειμένου, διασταλτικά ή δι’ αντικατοπτρισμού στη λογική της ερωτικής σχέσης δημοκρατίας και κομμάτων , αυτό το κοινωνικό αίτημα, να διεκδικηθεί και να μετατραπεί σε στοιχείο της δημοκρατίας μας.

Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, και με δεδομένο το διεισδυτικό βλέμμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία, κανέναν δεν πρέπει να ξενίζει ο ρυθμός που ο ίδιος Αλέξης Τσίπρας, όχι ως έκπληξη αλλά ως συνεπή επιλογή, έδωσε με τις εισηγήσεις του στις επιτροπές καταστατικού και πολιτικών θέσεων προκειμένου να συντάξουν τη χάρτα του επόμενου ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τελικά της επόμενης Ελλάδας κι Ευρώπης.

Καταστατικά, ο ΣΥΡΖΙΑ Προοδευτική Συμμαχία, με την αποδοχή από το συνέδριο των προτάσεων ουσιαστικά της κοινωνίας όπως μεταφέρθηκαν δια του προέδρου του, μετασχηματίζεται σε ένα κόμμα μελών με την προσδοκία για μια βαθιά και άμεση δημοκρατία. Μειώνει τις αποστάσεις μέλους και κέντρου λήψης αποφάσεων. Ανοίγει τις κλειστές αίθουσες στον κόσμο, νομιμοποιεί τα συμμετοχικά εργαλεία της νέας γενιάς, παίρνει τη δύναμη από μικρές κομματικές ελίτ απαραίτητες στα χρόνια των μεγάλων αποστάσεων και της κουλτούρας της ανάθεσης, αλλά απόμακρες στα χρόνια της κατάργησης του διαμεσολαβητή, του τρίτου μέρους σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Εμπιστεύεται τη συλλογική νοημοσύνη.  Ενισχύει την κομματική κινητικότητα, τη διαρκή ανανέωση, και την ισόρροπη συμμετοχή των φύλων.

Πολιτικά, ο ΣΥΡΙΖΑ, με κοινή πλέον την αντίληψη ότι ο κόσμος της ανάθεσης της κοινωνικής προόδου στις απρόσωπες αγορές, ο κόσμος των νεοφιλευθερων δυνάμεων, κατέρρευσε, προτάσσει δια ενός ευρύτατου φάσματος πολιτικών προτάσεων, την επιστροφή της πολιτικής και του πρωτείου της. Προτάσσει την επιστροφή των καθημερινών ανθρώπων και της συλλογικότητας. Του συναγωνισμού έναντι του ανταγωνισμού, της δίκαιης συμμετοχής όλων, στα προϊόντα της προόδου. Πιστεύει στην Ελληνίδα και τον Έλληνα, πιστεύει στην περιβαλλοντική και διαγενακή αλληλεγγύη, στο κράτος που αν δεν είναι κοινωνικό και κυρίαρχο δε θα υπάρχει, στην προσβάσιμη οικονομία μέσω κοινωνικοποίησης δομών της και ελέγχου της από τους πολίτες, στον πολιτισμό ως βασικό στοιχείο διαλόγου της Ελλάδας με τον κόσμο.

Στο τρίτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, το κόμμα πρέπει να περάσει στα μέλη του, και η πολιτική στους ανθρώπους. Εμείς πρέπει να έχουμε τη δύναμη. Εμείς οι άνθρωποι. Είναι κοινωνικό αίτημα και υποχρέωση στη δημοκρατία μας.