Συνέντευξη στο RadioMe: Ας ρωτήσουν οι γονείς τα παιδιά τους τι να ψηφίσουν, αυτήν τη φορά

Να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση και να σας συγχαρώ που δίνετε βήμα στην νέα γενιά των υποψηφίων. Είναι πολύ σημαντικό, γιατί πολλές φορές οι νέοι υποψήφιοι δεν είναι πολύ αρεστοί στο σύστημα, σε μία κατεστημένη τάξη, οπότε είναι πολύ σημαντικό να βρίσκουμε βήμα όλοι μας, και να μιλάμε αλλά και να ακουγόμαστε. 

Αν θέλουμε να κάνουμε την πολιτική ελκυστική ξανά στην νέα γενιά, τότε θα πρέπει συνεχώς εμείς οι ίδιοι να απολογούμαστε και να εξηγούμε, τι είναι αυτό που κάναμε, τι είναι αυτό που δεν κάναμε, πως θα μπορέσουμε να γίνουμε οι ίδιοι καλύτεροι για να μπορέσει και η νέα γενιά, πρώτα απο΄ολα  να μείνει σε αυτόν τον τόπο, να ονειρευτεί σε αυτό τον τόπο ξανά, να παράξει ξανά, να ερωτευτεί ξανά. 

Ξέρετε, όταν έχεις ανθρώπους 30-35 χρονών που μένουν ακόμα στο σπίτι των γονιών τους, τότε στην πραγματικότητα έχεις ανθρώπους στους οποίους στερείς την δυνατότητα να ονειρευτούν όπως αξίζει στους ανθρώπους αυτής της ηλικίας. Εγώ μπορεί να διαφωνώ πολιτικά πολύ έντονα και με την Νέα Δημοκρατία και σε αρκετά θέματα και με το ΠΑΣΟΚ, αλλά νομίζω ότι όλα τα κόμματα προσπαθούν σήμερα να βάλουν τη νέα γενιά στο προσκήνιο, με πολύ διαφορετικούς τρόπους βέβαια ο καθένας. Εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, αναπτύξαμε ένα πλήρες σχέδιο για το πως τα νέα παιδιά θα μπορέσουν να μπουν στην εργασία. Το αποδείξαμε στην πράξη καταργώντας τότε τον υποκατώτατο μισθό, όπου νέα παιδιά για την ίδια εργασία - μετά την συγκυβέρνηση νομίζω ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και τις επιταγές μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας- έπαιρναν λιγότερα χρήματα για την ίδια εργασία. Καταργήσαμε τον υποκατώτατο μισθό και δείξαμε ότι δεν έχει σημασία πόσο χρονών είσαι αλλά τι δουλειά μπορείς να παράξεις για αυτόν το μέρος. 

Σήμερα έχουμε ένα πλήρες πρόγραμμα για την στέγη των νέων ζευγαριών και για το πως θα βγουν στην αγορά εργασίας. Θέλω λοιπόν, να πω ότι εμείς πρώτα απ’όλα πρέπει να απολογούμαστε στους νέους ανθρώπους και να δίνουμε συνεχώς εξηγήσεις και να απαντάμε σε αυτούς. Το λέω, γιατί πολλές φορές θα χρειαστεί να διαφωνήσουμε ακόμα και με τα κόμματά μας εμείς ως νέοι άνθρωποι για να στηρίξουμε και να υποστηρίξουμε τις ανάγκες και τις απαιτήσεις και τα όνειρα της νέας γενιάς. Και θα το κάνουμε.

 

[…]  Εμένα η μεγάλη μου έννοια είναι να μπορέσουμε πρώτα απ’όλα ο καθένας μέσα από την ιδεολογία του να περιγράψει τι κράτος θέλει. Αν για παράδειγμα συζητάμε για το αν θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί το νερό ή όχι, αν δεν μπορέσουμε να περιγράψουμε, τι και πόσο κράτος θέλουμε τότε θα δυσκολευτούμε να περιγράψουμε και μορφές και τρόπους αξιολόγησης. Καταρχάς, ας συμφωνήσουμε όλοι ότι χρειάζεται αξιολόγηση στον δημόσιο τομέα, αλλά  πρώτα απ’όλα το κράτος πρέπει να είναι εγγύηση ότι ο δημόσιος τομέας μπορεί να δουλέψει. Θα σας αναφέρω δύο παραδείγματα του Ρεθύμνου: κέντρο υγείας Σπηλίου, το μισό κτήριο πέφτει. Πώς θα πάει το κράτος να αξιολογήσει τον γιατρό, όταν ο γιατρός δεν μπορεί να μπει στην κλινική επειδή το κτήριο καταρρέει; 

 

To EEΕΕK, όπου μπαίνουν τα παιδάκια με μαθησιακές δυσκολίες και ειδικές ανάγκες στο Ρέθυμνο είναι στατικά επικίνδυνο. Πώς θα αξιολογήσω εγώ αν εκεί μέσα ο εκπαιδευτικός κάνει την δουλειά του; 

 

Τι λέω λοιπόν εγώ; Πρώτα το κράτος να είναι εντάξει στους πολίτες και μετά να έχει την απαίτηση να τους αξιολογεί συνεχώς. Εμείς εδώ πέρα πρέπει πρώτα απ’ όλα να φτιάξουμε ξανά ένα νέο κράτος. Εγώ μιλάω πολλές φορές για μία ανάγκη προοδευτικής παλιγγενεσίας. Η χώρα μας πρέπει να ανασυσταθεί και να ανασυσταθεί πάνω σε αξίες της δικαιοσύνης, πάνω στην αξία της κοινωνικής κινητικότητας, της προσβασιμότητας των ατόμων στον δημόσιο τομέα, χωρίς να χρειάζονται το βύσμα, τον γνωστό του γνωστού. Αυτό θα το κάνουμε, γιατί πλέον είναι κοινωνική ανάγκη.

 

 Θα το κάνουμε βέβαια ο καθένας, γι’αυτό πολλές φορές το να συνεννοηθούμε σε μεγάλους τομείς είναι ένα ευχής έργο, αλλά είναι και πολύ δύσκολο, διότι δε νομίζω ότι όλοι μαζί βλέπουμε με τον ίδιο τρόπο το δημόσιο σύστημα υγείας, το είδαμε και μέσα στην πανδημία ή την παιδεία. 

 

Θέλω να πω ότι, και θα μείνω σε αυτό, ότι και δικλίδες μπήκαν στο παρελθόν, πάνω στις οποίες πρέπει να χτίσουμε και να φέρουμε στον ΑΣΕΠ - που έγινε επί πρωθυπουργείας  Παπανδρέου- και πάνω σε αυτές να συνεχίζουμε να χτίζουμε και να μην γκρεμίζουμε ό,τι καλό χτίστηκε, να επενδύουμε συνέχεια σε ένα κράτος που έχει συνέχεια. Σε ένα κράτος προσβάσιμο, φιλικό το οποίο θα είναι συνεργάτης του ελεύθερου επαγγελματία ή του επιχειρηματία και όχι ανταγωνιστής του. Ένα κράτος που θα δίνει, βήμα, χώρο και την δυνατότητα στην νέα γενιά να κινηθεί μέσα και μαζί με αυτό. 

 

Αυτό είναι θέμα ανθρώπινο. Θα μιλήσω πολύ σκληρά για εμάς τους ίδιους τους πολιτικούς, που εμπλεκόμαστε εκεί. Αν θέλουμε ο κόσμος να μας εμπιστευτεί ξανά, πρέπει εμείς να αλλάξουμε που ασχολούμαστε με την πολιτική. 

 

Ανοιχτές πόρτες στους πολίτες. Αυτό είναι το δικό μου σύνθημα, αυτή είναι η δική μου προτροπή. Ένα διαπερατό, ανοιχτό πολιτικό σύστημα στους καθημερινούς ανθρώπους, να νιώθουν ότι η άποψή τους έχει δύναμη. Να νιώθουν ότι η δική τους η ατομική ψήφος έχει δύναμη, αλλά όχι ένα κράτος πελατειακό και ρουσφετολογικό και ένα κράτος που λέει ότι η κάθε δασκάλα θα μείνει στην θέση της επειδή ο πατέρας της κουβαλάει πενήντα ψήφους. Αυτό το πράγμα πρέπει να τελειώσει, αλλιώς θα τελειώσουμε εμείς, ως πολιτικό σύστημα και μετά ο κόσμος δεν θα έχει αποκούμπι, καθώς η πολιτική είναι η σπουδαιότερη διαδικασία πολιτικής μέσα στην δική μας κοινωνία. Θεωρώ ότι σε αυτό τον τόπο υπάρχει μέλλον για την πολιτική. Σε αυτό το panel και οι 3 υποψήφιοι κομμάτων αντιλαμβανόμαστε, με τα υπέρ και τα κατά μας, ότι η γενιά η δική μας που έχει εμπλακεί στην πολιτική διαδικασία αντιλαμβάνεται την ανάγκη, αυτής της μεγάλης και ριζικής αλλαγής. Θα έρθει αυτή η αλλαγή, αρκεί ο κόσμος που ψηφίζει να πάει στις κάλπες, με καθαρό μυαλό, να διαβάσει ποιοί είναι οι υποψήφιοι, τι πρεσβεύουν και να εμπιστευτεί την νέα γενιά. Προτείνω οι μεγαλύτεροι άνθρωποι που μας ακούνε να κάνουν το εξής εφόσον θέλουν, να ρωτήσουν αυτοί τα παιδιά τους τι να ψηφίσουν και να μην πουν στα παιδιά τους τι να ψηφίσουν. Οι γονείς να ρωτήσουν τους 17χρονους, τι είναι καλό για την γενιά τους. 

 

[…] Έχω ακόμα μία φωτογραφία από τις ευρωεκλογές του 2019 που ήμουν υποψήφιος, όπου ένας γνωστός μου από την Καλαμπάκα μου έστειλε φωτογραφία την 18χρονη κόρη του που ψήφιζε πρώτη φορά. Η κοπέλα αυτή είχε πάρει το τετραδιάκι του ΣΥΡΙΖΑ με όλους τους υποψηφίους και τους διάβαζε έναν, έναν για να αποφασίσει. 

 

[…] Καταρχάς και καταρχήν, να σας πω ότι εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ ψηφίσαμε καταστατικό στο οποίο μπαίνει ανώτατο όριο στις θητείες ενός βουλευτή. Κανένας βουλευτής δε θα μπορεί να είναι πάνω από 3 θητείες βουλευτής του κόμματος και υποψήφιος συνεχόμενα. Βάλαμε το 50/50 της ίσης εκπροσώπησης των φύλων στα ψηφοδέλτιά μας, το βλέπετε και στο Ηράκλειο όπου ο ΣΥΡΙΖΑ  θα έχει 6 άντρες και 5 γυναίκες στα ψηφοδέλτια και όχι 7- 4 όπως τα άλλα κόμματα, διότι πιστεύουμε στο κομμάτι της κινητροδοσίας. Πραγματικά πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να νομοθετήσουμε αυτό που με ρωτήσατε, θέλω όμως και πιστεύω στην δύναμη που έχουν οι άνθρωποι να υπερβαίνουν υποχρεωτικότητες.

Το ερώτημα είναι ‘’μπορούμε να ψηφίζουμε έως 2 ή 3 φορές κάποιον και μετά να λέμε, πάμε σε μία ανανέωση χωρίς να μάς υποχρεώνει κάποιος;’’. Η απάντησή μου είναι ότι αυτή την στιγμή ίσως όχι, όμως αν εμείς δουλέψουμε όπως πρέπει, αν τα ΜΜΕ  και όσοι κατέχουν και διαχειρίζονται το δημόσιο βήμα και χώρο, δίνετε όπως στην σημερινή εκπομπή δίκαιες ευκαιρίες να ακουστούν, τότε πιστεύω πάρα πολύ στην δύναμη των ανθρώπων. Πιστεύω ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι θα καταφέρουν να κάνουν αυτό που εμείς θα έπρεπε να έχουμε νομοθετήσει. Ξέρετε γιατί δεν το νομοθετουμε; Επειδή πρέπει αυτός, που είναι 3 φορές βουλευτής να νομοθετήσει ότι δεν θα ξανά είναι. Έχει μία δυσκολία αυτό. 

 

[…]  Θα σας πάω από το τέλος προς την αρχή. Θα έρθει η πρώτη κάλπη της απλής αναλογικής που θα κατατάξει και θα δώσει και την δύναμη στα κόμματα και στα πολιτικά τους προγράμματα. Ο κόσμος θα πάει και θα ψηφίσει. Η πρώτη Κυριακή θα καταδείξει ποιά θα είναι η επόμενη διακυβέρνηση της χώρας. Είναι πολύ κρίσιμη η κάλπη της πρώτης Κυριακής, δεν είναι μία χαλαρή ψήφος. Δεν πρέπει να περάσει η αίσθηση της χαλαρής ψήφου, που εντέχνως προσπαθούν κάποιοι να περάσουν, αυτή η ψήφος θα καθορίσει το μέλλον της χώρας. 

 

Αν θέλουμε να κάνουμε πραγματικό και ουσιαστικό διάλογο, δε γίνεται να ξεκινάμε με το ότι εγώ θέλω να έρθω με τον ΣΥΡΙΖΑ ή την ΝΔ, αλλά δε θέλω τον Τσίπρα ή τον Μητσοτάκη.  Είναι σαν να βγω και να πω ότι θα μιλήσω με το ΠΑΣΟΚ προγραμματικά, αλλά δε θέλω τον Ανδρουλάκη. Πιστεύω ότι πρέπει να γίνει μία καθαρά πολιτική. Ας αφήσουμε τα πρόσωπα, γιατί ο κόσμος θέλει πολιτικές προτάσεις, όχι πρόσωπα. Όταν ο Ν. Ανδρουλάκης λέει ότι δεν θέλει τον Τσίπρα ή τον Μητσοτάκη, δείχνει ότι η μόνη του έννοια είναι τα πρόσωπα. Δεν έχει διαφωνία με τις πολιτικες επιλογές της ΝΔ. Συμφωνεί με τη ΝΔ, όμως διαφωνεί με τον κ. Μητσοτάκη και αυτό είναι ένα ουσιαστικό πρόβλημα. Δείχνει ότι το μόνο που τον νοιάζει  είναι οι θέσεις και τα πολιτικά πρόσωπα και όχι οι πολιτικές προτάσεις. Ο κόσμος όμως, αγωνιά για τις πολιτικές προτάσεις. 

 

Δ- Όμως είναι ο μόνος πολιτικός αρχηγός που είπε ότι δεν θα επιστρέψει την διερευνητική αλλά θα τη συζητήσει. 

 

Θ -Όλοι το είπαν αυτό.  Αν τα πρόσωπα μείνουν έξω, τότε θεωρώ ότι υπάρχει λαμπρό πεδίο, προοδευτικής διακυβέρνησης, πάνω στην βάση ενός φιλοκοινωνικού και προοδευτικού προγράμματος νέας γενιάς, μεταξύ των κομμάτων του προοδευτικού τόξου. 

 

Πιστεύω ότι θα βρεθεί ο τρόπος και θα βγουν τα κουκιά, μετά την πρώτη Κυριακή, με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, ο οποίος θα προσκαλέσει τα κόμματα του προοδευτικού τόξου, ώστε μαζί να μπορέσουν να σχηματίσουν προοδευτική διακυβέρνηση.  Για να συμβεί όμως αυτό, είναι πολύ καθαρό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι πρώτος την πρώτη Κυριακή. 

 

Αν είναι δεύτερο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να σχηματιστεί προοδευτική κυβέρνηση. Εμείς που δεν βάζουμε θέματα προσώπων, αλλά βάζουμε θέματα πολιτικής, θα πάμε σε δεύτερη Κυριακή. Φυσικά και θα συνεργαστούμε με το ΠΑΣΟΚ, για να σχηματιστεί κυβέρνηση, μην κρυβόμαστε. 

 

Ως ΣΥΡΙΖΑ ψηφίσαμε την απλή αναλογική καθώς δημιουργεί συνεργασίες στη βάση της δύναμης του κάθε κόμματος. Δεν είναι πολύ εύκολο και ούτε πολύ σωστό, αν το πρώτο κόμμα λείπει από μία κυβέρνηση συνεργασίας. Γι’αυτό το λόγο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι και θα είναι το πρώτο κόμμα στις εκλογές. Ο κόσμος έχει ανάγκη από μία προοδευτική διακυβέρνηση. Η απλή αναλογική σού δίνει τη δύναμη, με την οποία το κάθε κόμμα θα συνεργαστεί και δίνει μία απλή αναλογική εκπροσώπηση του κάθε κόμματος στη Βουλή. Δεν είναι μόνο το πρώτο και το δεύτερο κόμμα. Υπάρχουν όλα τα κόμματα, τα οποία δικαίως και αναλογικά  πρέπει να εκπροσωπηθούν στη Βουλή. Η απλή αναλογική, η οποία κατά τη γνώμη μου είναι ένα επιτυχημένο μοντέλο, για παράδειγμα στους δήμους, εγώ διαφωνώ.

 

 

[…] Εμείς νομίζω το έχουμε απαντήσει ξεκάθαρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είπε ότι ακόμα και αν είμαστε αυτοδύναμοι θα επιδιώξουμε προοδευτικές συνεργασίες. Η πρόσκληση θα είναι προς προοδευτικά κόμματα και προς προοδευτικούς βουλευτές. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύω ότι θα είναι η κυβέρνηση την χώρας.

Δε μου αρέσει αυτό που κάνει τόσες μέρες το ΠΑΣΟΚ. Ας αφήσουμε τα πρόσωπα. Πάμε να μιλήσουμε για πολιτικές. Ξεκινάτε και λέτε όχι Τσίπρας, όχι Μητσοτάκης. Αφήνουμε την προσωπολατρία που βάζει το ΠΑΣΟΚ στη μέση και πάμε παραπέρα. Πάμε να συμφωνήσουμε σε πολιτικές προτάσεις, σε πολιτικά προγράμματα. Έχουμε μπροστά μας σπουδαία πράγματα, σπουδαίος κόσμος γεννιέται, σπουδαία μεγάλα ζητήματα που αφορούν τη νέα γενιά. Multitasking, οι άνθρωποι, οι οποίοι δουλεύουν από παντού με τι φορολογικό σύστημα θα δουλεύουν, με τι εργασιακά δικαιώματα, ποιός είναι ο ρόλος του κράτους, τι δημόσιο θέλουμε ; Θέλουμε να υπάρχει μια εθνική τράπεζα, για να μπορεί η χώρα να ασκεί εθνική πολιτική , θέλουμε δημόσιο σύστημα μεταφορών, μέσα μαζικής μεταφοράς για να μπορείς να ασκείς εσύ τη δική σου περιφερειακή πολιτική; Βλέπετε ότι σε πολλές χώρες της Ευρώπης πάμε σε εθνικοποιήσεις, επανεθνικοποιήσεις. Μεγάλα ζητήματα.

 

Υπάρχει κάτι χειρότερο από ένα δημόσιο μονοπώλιο, ένα ιδιωτικό μονοπώλιο.

 

Στην Ελλάδα ούτε ο ιδιωτικός τομέας δουλεύει κατά τη γνώμη μου όπως θα έπρεπε. Πολλές φορές βιώνουμε όλοι τις ατέλειες του ιδιωτικού τομέα. Νομίζω αυτά είναι τα ζητήματα και σε αυτά θα πρέπει να επικεντρωθούμε. Αυτά είναι ζητήματα, τα οποία πρέπει να συζητήσουμε και να μπουν στο τραπέζι. Μου λέει ένας καλός φίλος πάντα ‘’Έλεος με εσάς τους πολιτικούς, όλο ανοίγετε μια συζήτηση. Κλείστε την κάποτε.’’ Είναι η ώρα να σηκωθούμε από το τραπέζι και να κλείσουμε τη συζήτηση και να αφήσουμε τη συζήτηση για τα πρόσωπα.

Το θέμα το μεγάλο είναι προοδευτική διακυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ ή συντηρητική κυβέρνηση με τη ΝΔ;