Είχα τη χαρά να συμμετέχω μέσω τηλεδιάσκεψης σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους προέδρους των εργατικών κέντρων Κρήτης και Ρόδου κ. Στέλιο Βοργιά (ΕΚ Ηρακλείου), κ. Παναγιώτη Εγγλέζο (ΕΚ Ρόδου), κ. Γιώργου Λιολάκη (ΕΚ Ρεθύμνου), κ. Γιάννη Μανωλικάκη (ΕΚ Χανίων) και κ. Μανώλη Πεπονή (ΕΚ Λασιθίου) .
Στη συζήτησή μας οι πρόεδροι ανέπτυξαν τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο της εργασίας τόσο για τις μέρες που διαρκεί η κρίση του Κοροναιού αλλά και για το επόμενο διάστημα που έρχεται και που οι οικονομικές συνέπειες αναμένεται να είναι πολύ μεγάλες.
Προσωπικά είχα τη χαρά να τους μεταφέρω κομμάτια από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, να αναλύσω τις άτολμες αποφάσεις του χθεσινού Eurogroup αλλά και να τους αναπτύξω προβληματισμούς σκέψεις και απόψεις που έρχονται σε γνώση μου από την τριβή μου με τους καθημερινούς ανθρώπους.
Βασικότερα σημεία της τοποθέτησής μου:
- Πρέπει να αυξήσουμε τη συνδικαλιστική πυκνότητα και την ελκυστικότητα της δράσης των συνδικάτων και να μην επιτρέψουμε η απογοήτευση που καλλιεργείται στους εργαζόμενους από αυτό το νέο εργασιακό καθεστώς να οδηγήσει σε περαιτέρω αποστράτευση του κόσμου της εργασίας. Είναι ανάγκη με κάθε τρόπο και φυσικά και με την επιστράτευση της τεχνολογίας, να ενισχύσουμε τα συνδικάτα γιατί οι κρίσεις έδειξαν ότι οδηγούν σε περαιτέρω απορρυθμίσεις της αγοράς εργασίας προς όφελος του κεφαλαίου και με τελικά θύματα της τους εργαζόμενους που είτε οδηγούνται σε αναξιοπρεπείς αμοιβής είτε στην ανεργία.
- Χιλιάδες συνανθρώπων μας ζουν κάθε εβδομάδα τους με τα μεροκάματα της προηγούμενης. Αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος. Όμως ήδη εδώ και σχεδόν ένα μήνα για τους περισσότερους από αυτούς τα μεροκάματα έχουν χαθεί και η ενίσχυση που έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση καθυστερεί προκλητικά. Είναι ζήτημα επιβίωσης για πολλούς από αυτούς η άμεση χορήγησή του. Δεν μπορεί να έχουμε ανθρώπους που θα πρέπει να βρίσκονται στο δίλημμα να μείνουν σπίτι ή να βγουν στο μεροκάματο να είναι στο δίλημμα φαγητό ή υγεία για την οικογένειά τους.
- Πολλοί εργαζόμενοι (με μπλοκάκι, με εργόσημα κλπ) αλλά και οι μακροχρόνια άνεργοι βρίσκονται εκτός της κρατικής ενίσχυσης –επανόρθωσης . Γι αυτούς τους αόρατους από την κυβέρνηση συνανθρώπους μας πρέπει άμεσα να βρεθεί λύση. Κανείς δε μένει ανεπηρέαστος από αυτή την κρίση την οποία μάλιστα, γι ακόμη μια φορά, δεν προκάλεσε. Κυρίως οι πολύ ευάλωτες οικονομικά ομάδες που για χρόνια μένουν παρά τη θέληση τους εκτός εργασίας.
- Είναι απαραίτητη η επέκταση του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους εποχικά εργαζόμενους όχι μόνο επιλεκτικά, όπως κάνει η κυβέρνηση σε όσους λήγουν τώρα τα επιδόματα ανεργίας τους καθώς και η Παράταση ισχύος για τις συλλογικές συμβάσεις που λήγουν αυτή την περίοδο και δεν έχουν την δυνατότητα να επαναδιαπραγματευτούν ακριβώς λόγω της καραντίνας τα δυο μέρη, οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι.
- Πολλοί εργαζόμενοι στα εργοτάξια της χώρας ανησυχούν για τη μη λήψη ή τήρηση μέτρων ασφαλείας έναντι του κορονοιού στους χώρους εργασίας τους. Είναι ίσως ανάγκη εκτός από το να εντατικοποιηθούν οι έλεγχοι του ΣΕΠΕ να ενημερωθούν άμεσα και οι ίδιοι εργαζόμενοι για τα μέτρα που πρέπει να τηρούνται και αναφέρουν περιπτώσεις μη τήρησης των μέτρων στα σωματεία τους .
- Βασικό μέλημα μας πρέπει να είναι και την επόμενη μέρα να αποφύγουμε φαινόμενα εργασιακής φτώχειας και αύξησης της ανεργίας στα οποία οδηγούν οι αναστολές των συμβάσεων εργασίας ή και η εκ περιτροπής εργασία.
- Το χθεσινό Eurogroup είχε την υποχρέωση να λάβει σημαντικά μέτρα για την ανάσχεση της οικονομικής κρίσης και την προστασία των εργαζομένων και δεν το έκανε. Τα μισά χρήματα που προσφέρονται στις χώρες συνεπάγονται μέτρα λιτότητας ενώ πλανάται και ένα σχέδιο ανάταξης το οποίο όμως δεν περιγράφεται με αποτέλεσμα να μοιάζει με κουτί στο Μεγάλο Παζάρι και δικαίως να φοβούνται οι Ευρωπαίοι πολίτες ότι μπορεί να περιέχει ”Ζονγκ”. Επιπλέον η απόρριψη της αμοιβαιοποίησης των συνεπειών της κρίσης είναι ένα ακόμη δείγμα της Ένωσης με την ελάχιστη αλληλεγγύη που οραματίζονται κυρίως οι συντηρητικοί ηγέτες του Βορά.